Make-up en cosmetica

Hoewel cosmetica voor vrouwen als een luxegoed kan worden beschouwd, is het gebruik ervan maatschappelijk vanzelfsprekend geworden voor sommige sociale gelegenheden of in sommige professionele situaties. Vanuit de focusgroepen werd dit aangereikt. Voor sollicitaties en voor sommige jobs (bv. verkoop, horeca, enz.) is make-up onmisbaar. Aangezien van de beoogde doelgroep maatschappelijk vaak verwacht wordt dat er gesolliciteerd wordt met het oog op financiële autonomie en sociale herintegratie, lijkt de minimale inclusie van bepaalde cosmetische producten dus noodzakelijk.

Voor (adolescente) vrouwen zouden o.a. volgende zaken in het referentiebudget kunnen worden opgenomen: oogschaduw, lippenstift, mascara, oogpotlood, bruine crème, reiniger. Welke producten onmisbaar zijn is moeilijker af te bakenen. De focusgroepen werden daartoe geconsulteerd, maar vanwege te grote variabiliteit in de individuele wensen wordt een forfaitair bedrag voorzien in het budget. Voor bovenstaande producten wordt een jaarlijks bedrag van € 20,00 vrijgemaakt. Binnen dit budget kunnen individuele keuzes gemaakt worden. Voor de verwijdering van make-up worden wattenschijfjes voorzien. Dit kan verder met water en de reeds voorziene milde zeep gebeuren. Een hand-/bijzetspiegeltje wordt in het budget voorzien voor de aanbreng van make-up, het scheren, enz. Voor de opberging van make-up producten volstaat de reeds per gezin voorziene toiletzak.

Eau de toilette wordt in beperkte mate (voor bijzondere gelegenheden) voor man en vrouw voorzien in het budget. Vanuit de focusgroepen werd regelmatig aangestipt dat het gebruik van parfum een bijdrage levert aan het zelfbeeld in sociale gelegenheden. Andere mensen gebruiken het bij die gelegenheden immers ook vaak en scheppen zo een sociaal verwachtingspatroon. Op die manier is de inclusie ervan zeker te verantwoorden binnen een refentiebudget. Omdat prijsbepaling haast onmogelijk is gelet op de veelvuldigheid aan vormen, te vernevelen volumes, prijs per ml, enz, wordt een aanvullend forfaitair bedrag van € 20,00 per jaar voorzien. De focusgroepen gingen akkoord met dit forfait. Indien personen besparen op bepaalde onderdelen van het budget, kunnen zij het vrijgekomen deel herbesteden. Bijvoorbeeld indien men profiteert van een bulkverkoop in een warenhuis en bespaart op parfum, kan men eventueel een extra kleur lippenstift aankopen. Op die wijze is het budget adequaat en flexibel besteedbaar.

Al deze producten dienen hypoallergeen te zijn ter vermijding van dermatitis (de Groot, AC., 2000).

Anticonceptiva

Het belang van het gebruik van voorbehoedsmiddelen en van methodes om zich te beschermen tegen seksueel overdraagbare infecties (SOI) werd reeds uitvoerig aangetoond in het verleden. Het gebruik van voorbehoedsmiddelen wordt tegenwoordig beschouwd als een fundamenteel gegeven op het vlak van volksgezondheid. Het gebruik ervan laat koppels toe een onbekommerd seksueel leven te leiden en draagt bij tot het individuele welzijn. De mogelijkheid tot familieplanning is des te belangrijker voor de jongeren voor wie een zwangerschap meestal ongepland is. Daarnaast is de preventie van seksueel overdraagbare ziekten meer dan ooit aan de orde van de dag.

Dit punt is cruciaal indien men weet dat de seksuele activiteit gemiddeld begint op 15,4 jaar (Peremans L., 2006) dat bij jongeren relaties relatief onstabiel zijn met soms snel opeenvolgende partners, de trouw eerder beperkt is en dat het overgaan tot een vrijwillige zwangerschapsafbreking er frequenter voorkomt dan bij oudere vrouwen (gezondheidsenquête, 2004, Sensoa, 2006). Het zwaartepunt ligt tussen 20 en 24 jaar. Anderzijds zijn er meer zwangerschapsafbrekingen tussen 35 en 39 jaar dan tussen 15 en 19 jaar. Deze vrouwen beginnen vaak aan een nieuwe relatie en hebben jaren geen voorbehoedsmiddel gebruikt. Ze worden dan plots met een ongeplande zwangerschap geconfronteerd (Peremans, L., 2008)

Voorbehoedsmiddelen zijn quasi universeel te verkrijgen in ons land. Doch volgens expert dr. Lieve Peremans van het Centrum huisartsgeneeskunde van de Universiteit Antwerpen weten veel vrouwen niet van het bestaan, en zijn ze in het Franstalig landsgedeelte beter ingeburgerd. Bij de keuze van een specifiek anticonceptivum moet rekening gehouden worden met verscheidene factoren zoals bijvoorbeeld het reeds gestelde risico op seksueel overdraagbare infecties, maar ook met de gebruiksvriendelijkheid, de effectiviteit, de kostprijs, de culturele context en de religie.

De pil als aanvulling op condooms is maatschappelijk gezien de meest gekende keuze. De éénfasecombinatiepil is goedkoop, veilig, gekend en gemakkelijk. Is men jonger dan 21, dan krijgt men met het doktersvoorschrift de pil gratis (keuze tussen een heel aantal merken).

Een andere optie is het hormoonspiraal waarvan Mirena® een bekend voorbeeld is. Het combineert de voordelen van de pil en het spiraaltje. Het enorme voordeel is dat hier geen sprake kan zijn van zwakke compliance zoals bij de pil. Er zijn ook minder bijwerkingen, en de kostprijs is laag. Daarbij komt dat voor de pil over een levensloop 28 consulten bij de huisarts moeten voorzien worden en voor Mirena® 12 consulten. Het hormoonspiraaltje is dus merkelijk goedkoper.

Nadeel is de eenmalig invasieve plaatsing van het hormoonspiraaltje. In de gevallen dat dit een probleem vormt, kan geopteerd worden voor de pil of een ander anticonceptivum naar keuze. Dit is dan een variabele kost. Het hormoonspiraaltje is weinig gekend (cf. supra). Dit kan deels gecompenseerd worden indien aandacht hiervoor wordt opgenomen via de school, CLB, huisarts, enz.

Wat betreft de keuze van een anticonceptiemiddel werd geopteerd om een budget te voorzien dat de keuzevrijheid biedt tussen een Mirena-spiraal of de anticonceptiepil. In 2008 werd enkel de kostprijs voor het goedkoopste middel voorzien, met name het spiraaltje. In 2013 werd, in navolging van de argumenten die in de Waalse focusgroepen werden geformuleerd (Van Thielen et al, 2010) de kostprijs van de –duurdere- pil opgenomen. Hierdoor hebben vrouwen nu de vrijheid om te kiezen tussen beide anticonceptiemiddelen. Voor jongeren onder de 21 jaar zijn sinds 2013 de door ons opgenomen pil en het hormoonspiraaltje Mirena bovendien volledig gratis .

Handhygiene

Studies hebben aangetoond dat goede persoonlijke handhygiëne met zeep het risico op bijvoorbeeld darminfecties bijna kan halveren (Curtis V., Cairncross, S., 2003). Het vehiculum langs waar de meeste kruisbesmettingen worden doorgegeven zijn de handen (Reybrouck, G., Schuermans, A., Van de Putte, M., 2000). Vuile handen zorgen immers voor de directe en indirecte verspreiding van een reeks bacteriën. Nochtans kan eenvoudigweg door een goede handhygiëne veel worden voorkomen. Het goed wassen van de handen voorkomt al het gros van de problemen. Zichtbaar vuil wordt verwijderd samen met oppervlakkige afgeschilferde huidlagen en 90 tot 95% van de transiënte huidflora wordt zodoende mechanisch weggespoeld. Indien de zeep van goede kwaliteit is, wordt zelfs na veelvuldig wassen, de laag met huidsmeer niet in die mate aangetast dat een negatief effect voor de huid te verwachten is (Reybrouck, G., Schuermans, A., Van de Putte, M., 2000).

Wat is goede zeep? Vloeibare zeep wordt volgens Reybrouck algemeen meer aanbevolen dan een stuk zeep (vanwege het contaminatierisico van harde zeep met gramnegatieve bacillen door stilstand op een vochtige bodem). De betere zepen hebben daarbij geen parfums of bevatten geen antimicrobieel werkende bestanddelen, omdat daardoor het evenwicht van de huidflora uit balans kan raken. Een goede zeep verschraalt de huid niet (Universitaire Huisartsen Groepspraktijk, 2007). Een huidbeschermende crème of lotion is een goede aanvulling. Sommige zepen verwerken huidbeschermende bestanddelen in de zeep. De zeep dient ook PH-neutraal te zijn: dit voornamelijk ter preventie van schimmelinfecties die zich kunnen manifesteren in een donker, vochtig en eerder alkalisch milieu.

Het is aan te raden om dagelijks de nagels (en de ruimte er onder) te reinigen en te borstelen zodat vuil en stof zich niet kan opstapelen (Curtis, V., Caincross, S, 2003, www.preventievegezondheidszorg.com, 2006). Een borsteltje met plastic handvat is te verkiezen boven een houten handgreep vanwege de duurzaamheid.

Na het wassen dienen de handen gedroogd te worden. Men dient handdoeken regelmatig te vervangen en wassen. Handdoeken zijn broeihaarden van micro-organismen door de combinatie van vocht, warmte en voeding (huidschilfers). Papier heeft dus in wezen de voorkeur voor bijvoorbeeld het drogen van de handen maar is in duur en ook ecologisch minder interessant. Het zeer regelmatig wassen van linnen kan aldus een meer budgetgerichte keuze zijn. Een veilige wasbeurt kenmerkt zich door volgende formule: het product van het aantal graden Celsius boven 55 en de tijdsduur in minuten moet minstens 250 bedragen. 50 minuten op 60°C zou dus een goede procedure zijn voor handdoeken. Daarmee zijn de meeste basale kiemen gedood. Volledige desinfectie is niet noodzakelijk (uitgezonderd in specifieke situaties in de gezondheidszorg) en verkort de levensduur van het linnen aanzienlijk. Handdoeken van katoen of katoen gemengd met synthetisch materiaal (polyamide, nylon, polyester, polyacrilnitryl) zijn goede keuzes. Zuiver synthetisch materiaal is niet bestand tegen hoge wastemperaturen en verkleurt sneller. Katoen heeft als voordeel dat het t.o.v. synthetische materialen de kiemen beter vasthoudt (Reybrouck, G., Schuermans, A., Van de Putte, M., 2000).

Minimaal moet er dus vloeibare PH-neutrale zeep (liefst met hydraterende werking) en een zacht handborsteltje met plastic handgreep in het budget voorzien worden. Een nagelsetje (nagelknipper, vijltje, enz.) wordt eveneens opgenomen. Korte nagels zijn makkelijker rein te houden. Verder worden per persoon 3 handdoeken voorzien voor het drogen van de handen. De keuze voor drie handdoeken laat toe deze regelmatig te vervangen zonder extra machinale wasbeurten te moeten voorzien voor handdoeken alleen.

Mondhygiene

Tandbederf of cariës wordt veroorzaakt door een demineralisatie van de tanden door zuren. Het zuur wordt geproduceerd door bacteriën die de aanwezige koolhydraten (zetmeel en suikers) in de voeding fermenteren. Onderstaande richtlijnen zijn grotendeels gebaseerd op deze van het Vlaams verbond der Tandartsen (2006) en de benodigdheden worden op basis daarvan in het budget ingecalculeerd.

Een goede tandenborstel aangepast aan de leeftijd (kinderen – volwassenen) is essentieel om tandbederf en tandvleesontstekingen te voorkomen. Er bestaan tandenborstels om met de hand te poetsen en elektrische tandenborstels. Ze bestaan in verschillende vormen, afmetingen en hardheden. Over de klinische relevantie van al deze variaties is er weinig wetenschappelijke informatie. We opteren dus voor de goedkopere manuele borstel (die voldoet aan onderstaande voorwaarden) in het budget.

De volgende kenmerken zijn belangrijk bij de keuze van een goede tandenborstel: de kop mag niet te groot zijn. De ideale maat is 2,5 cm op 1 cm, met een lengte van de haren van 10 tot 12 mm. Voor kinderen mag het kleiner zijn:1,5 cm op 1 cm. Dit laat toe ook op moeilijk bereikbare plaatsen te poetsen. De borstelharen zijn best van nylon: in vergelijking met natuurharen kunnen zij bij de fabricatie mooier worden afgerond, en in het gebruik zijn ze hygiënischer dan (holle) natuurharen. Variaties in inplanting van de haren zijn bedoeld om bepaalde zones beter te bereiken, maar wetenschappelijk bestaan hierover nauwelijks gegevens. De hardheid varieert van zeer zacht tot uiterst stug. Een harde tandenborstel gebruikt men best niet: hij kwetst het tandvlees, en doet het glazuur overmatig slijten. Een medium of een soft borstel is het best om grondig te reinigen en toch niet te kwetsen. Speciale vormen zijn veelal bedoeld voor specifieke taken. Zo bestaat er een borstel met slechts één bundeltje haren (“singletufted”) voor moeilijk toegankelijke plaatsen, en een borstel met v-vormige inkeping speciaal voor tanden met orthodontische blokjes (‘brackets’). De vorm van de steel is meestal een kwestie van persoonlijke smaak. Als de borstel goed in de hand ligt en toelaat met de duim de druk tijdens het borstelen goed te controleren voldoet hij aan zijn taak. Een tandenborstel verliest zijn kwaliteiten na drie maanden.

Tandpasta is tevens belangrijk omdat het fluoride bevat dat het tandglazuur versterkt. Fluor bevordert de remineralisatie en verhindert de demineralisatie van het glazuur. Omdat kinderen onder de zes jaar dikwijls een aanzienlijk deel van de tandpasta inslikken, moet voor hen een speciale kindertandpasta met laag fluoridengehalte (tot 500 ppm) gebruikt worden. Vanaf 6 jaar kan gewone tandpasta met een fluoridegehalte tussen 1000-1500 ppm. In tegenstelling tot wat mensen vaak denken, volstaat per poetsbeurt een hoeveelheid ter grootte van een erwt. In het budget wordt uitgegaan van twee dagelijkse poetsbeurten met telkens een verbruik van 0,25 ml tandpasta. Voor kleine kinderen (2 jaar of jonger) wordt één poetsbeurt voorzien.

Met flossen verwijder je etensrestjes en tandplak op plekken waar je met de tandenborstel niet bij komt. Het Vlaams verbond der Tandartsen, maar ook anderen geven aan dat je daarbij daarbij best een 40-tal cm per flossbeurt gebruikt (Larson, D.E., Van Ree, J.W., De Smet, R., 1999). In het budget gaan we uit van een dagelijkse flossbeurt.

Kwalitatief goed mondwater (met bv. chloorhexidine) heeft een antibacteriele werking en is dus een belangrijk hulpmiddel in de strijd tegen ontstoken tandvlees, tandplak en gaatjes. Met mondwater spoel je de hele mond schoon en kun je slechte adem voorkomen. Het heeft ook een remmend effect op cariës. In het budget wordt mondwater voorzien voor alle personen en kinderen vanaf 6 jaar. De leeftijd van 6 jaar wordt om zelfde redenen als bij de tandpasta gekozen, namelijk omwille van het risico op doorslikken.

Tandenstokers zijn soms nuttig ter verwijdering van etensrestjes en ter bevordering van de interdentale reiniging (vooral voor grotere interdentale ruimten). Een goede tandenstoker is uit hout gemaakt. Hij is wigvormig, driehoekig op doorsnee, en past in de tussentandruimte.

Algemene hygiene

De eerder genoemde neutrale en verzorgende vloeibare zeep kan worden gebruikt voor alle lichaamsdelen. Douchegels en andere dure geparfumeerde zepen zijn vermijdbaar in een referentiebudget.

Het wassen van de voeten kan gebeuren met de eerder genoemde PH-neutrale (vloeibare) zeep en dient te worden gevolgd door goed drogen met een handdoek. Een nagelsetje werd reeds voorzien voor de handhygiëne en kan tevens dienen voor de teennagels.

Er zitten geen washandjes meer in deze korf. Volgens de gezondheidsexperts zijn er immers geen hygiënische of sociale redenen om washandjes te gebruiken. In 2008 was dit wel opgenomen. Focusgroep deelnemers vonden het immers belangrijk dat kinderen die bijvoorbeeld op kamp gaan een washandje ter beschikking hebben. Op kamp wordt er immers vaak aan kinderen gevraagd om een washandje mee te nemen. Indien ze dit niet kunnen bestaat de kans dat ze sociaal worden uitgesloten. Voor volwassenen is het bezitten van een washandje minder belangrijk. We hebben dit opgelost door een washandje toe te voegen tot de korf veilige kindertijd, in concreto bij het budget voor het verenigingsleven.

Arbitrair worden 3 badhanddoeken per persoon voorzien voor de algemene hygiëne. Hiervoor gelden dezelfde gebruiksnormen zoals beschreven in het deel handhygiëne. Deze moeten tevens aan dezelfde kwaliteitsvoorwaarden voldoen.

Voor de haarverzorging wordt shampoo voorzien in het budget. De haren dienen minimaal eens per week per week gewassen te worden. In het budget voorzien we de mogelijkheid voor 3 wasbeurten. De frequentie van het wassen hangt namelijk sterk samen met de omgeving en activiteiten. Het haar is normaal helemaal omringd door een lipidische film die onmisbaar is voor zijn gezondheid. Een goede shampoo mag de structuur van het haar niet beschadigen. Vooral de cuticula is hiervoor zeer kwetsbaar. Shampoos worden gebruikt om het haar te ontvetten, waardoor stof en ander vuil, dat door het vet aangetrokken werd, mee verwijderd worden. Een goede shampoo moet dus vet en stof verwijderen en bevat daarom wasactieve stoffen. Een overconcentratie van deze stoffen kan irritatie veroorzaken (vooral bij overmatig gebruik), duurdere shampoos werken met andere niet-synthetische bestanddelen.

Gebruik van shampoos met bovenstaande wasactieve stoffen zijn echter adequaat binnen het referentiebudget mits deze gebruikt worden conform de gebruiksaanwijzing of afhankelijk van het persoonlijke resultaat. Shampoos op basis van DEA en TEA worden beter niet gebruikt en zijn bijvoorbeeld reeds in de VS verboden.

Moderne shampoos worden bovendien geformuleerd om: • Het neerslaan van calcium uit het (harde) water met de zepen in de shampoo te voorkomen. Deze neerslag maakt de haren dof. Daarom werden zepen geleidelijk verdrongen door synthetische detergenten, bij voorkeur niet-ionogene tensio-actieve stoffen.
• Het haar niet te sterk te ontvetten. Volledig ontvet haar is immers ook dof en geladen niet statische elektriciteit, dus helemaal niet mooi. De shampoo moet het haar dus in de eerste plaats mooi maken, eerder dan te grondig te reinigen.
• Te schuimen. Een shampoo die niet schuimt is nooit een commercieel succes geworden, hoewel een dergelijke shampoo voor het haar juist veel beter is.

De voornaamste bestanddelen zijn laurylsulfaten (detergent), amine-oxyden, kationische polymeren en gehydrolyseerde dierlijke proteïnen (beschermend voor de keratine). Het toevoegen van andere additieven heeft vooral praktische en esthetische redenen: verbeteren van zachtheid, glans, volume, vergemakkelijken van vormgeving, drogen en kammen, verminderen van de statische elektriciteit.

Het gebruik van een zachte shampoo is wellicht de veiligste standaardkeuze voor het referentiebudget, zeker wanneer men regelmatig de haren wast. Grote hoeveelheden shampoo moet men niet gebruiken per wasbeurt. Een goed gevulde koffielepel (1 à 2 ml) volstaat. Gerekend aan 3 wasbeurten per week, zou 20 à 24 ml shampoo per persoon per maand moeten volstaan in het budget.

Een kam en borstel worden eveneens opgenomen: een kam en borstel voor de volwassen personen in het gezin. Ook voor ieder kind boven 6 jaar voorzien we een kam en borstel, die hebben ze immers nodig wanneer ze bijvoorbeeld met de school op meerdaagse uitstap of met de jeugdbeweging op kamp gaan. Een haardroger wordt niet opgenomen in het referentiebudget omdat die niet als minimaal noodzakelijk werd beschouwd door de respondenten uit de focusgroepen. Voor de vrouwen en meisjes wordt rekening gehouden met de aankoop van haarklemmen en/of een haarlint.

Er worden voor tevens zes jaarlijkse knipbeurten voorzien bij een kapperszaak voor iedereen, zonder wassen, zonder kleuringen en zonder andere bijzonderheden. Knipbeurten aan huis blijken soms voordeliger. Maar omdat deze dienstverlening niet overal voldoende wordt aangeboden, opteren we voor een kappersbezoek. Door zes knipbeurten te voorzien wordt een zeker marge voor flexibiliteit geboden. Personen die vrij frequent een knipbeurt wensen, kunnen zes keer per jaar naar de kapper. Zij die minder vaak hoeven te gaan maar die bijvoorbeeld een kleuring wensen, kunnen bijvoorbeeld 4 knipbeurten nemen en het vrijgekomen budget op die manier herbesteden.

Deodoranten en antiperspiranten zijn in wezen niet essentieel voor de lichaamshygiëne daar goed wassen de meeste ongewenste geurtjes voorkomt. Toepassing van deze producten in combinatie met onderarms scheren bij vrouwen wordt in verband gebracht met verhoogde borstkankerincidentie (McGrath, K.G., Batten, M., 2003) en ze veroorzaken soms contactdermatitis (Devos, S.A., Constandt, L., 2002). Vanwege het veralgemeende gebruik ervan is de exclusie nochtans niet zo evident. Daarom werd de vraag of dit product moet voorzien worden ook aan de focusgroepen voorgelegd. Deze gaven veelal aan dat dit product, evenals parfum een welkom product is, met name voor gebruik bij bijzondere sociale gelegenheden zoals sollicitaties, feestjes, enz. Dit betekent dat geen grote volumes verbruikt zullen worden. Een jaarlijks budget voor de aankoop van 3 sticks wordt voorzien voor alle adolescente en volwassen personen.

Voor het opvangen van lichamelijke excreties tijdens de menstruatieperiode kunnen maandverbanden of tampons worden gebruikt. Maandverband dient aangewend voor uitwendig gebruik en heeft als voordeel dat het meestal goedkoper is dan tampons. Bovendien zijn ze eenvoudiger te verwisselen. Vroeger dacht men dat de voor inwendig gebruik bedoelde tampons een infectie zouden kunnen veroorzaken aan de schede of de baarmoeder. Uit verschillende onderzoeken is echter gebleken dat infecties bij het gebruik van tampons niet vaker voorkomen (kringapotheek Nederland, 2006). De hygiënisch verpakte tampons zijn gemakkelijk mee te nemen en bieden meer vrijheid bij sporten en zwemmen. Bovendien lossen ze minder snel geurtjes en is niet te zien dat men ze gebruikt, wat nogal eens als een nadeel van maandverband wordt gezien. Tampons kunnen vanaf de eerste menstruatie worden gebruikt. Bij meisjes die jonger zijn dan twaalf jaar, kan de vagina echter te klein zijn voor een tampon. Een tampon kan vrij veel bloed opnemen, zodat de kans op ophoping van bloed en daarmee de kans op een infectie erg klein is. Tampons (vooral de superabsorberende types) worden omwille van het mogelijke risico op Toxic shock syndrome (TSS, eenzeldzaam maar levensbedreigend ziektebeeld), afgeraden indien men vergeet deze tijdig te verwisselen. Iedere tampon moet daarom minstens om de 3-4 uur vervangen worden, ongeacht de mate van bloedverlies. De consument dient verder ter preventie van TSS te bewaken dat de absorptiesnelheid van de tampon in verhouding is tot het bloedverlies (McKinley health center, 2005). Indien men de handen goed wast, is de aanwezigheid van een applicator bij tampons niet noodzakelijk, tenzij de individuele lichamelijke constitutie dit wel vereist. Zowel maandverbanden als tampons dienen verder onbehandeld te zijn: dus geen parfums e.d. (McKinley health center, 2005).

Maandverbanden en tampons creëren een microbieel gunstig microklimaat. Regelmatig verversen is dus belangrijk ter preventie van infecties. Maandverbanden dienen daarom vervangen te worden om de 4-6 uren. Tampons dienen zoals reeds vermeld om de 3-4 uur vervangen te worden vanwege het bijkomende risico op TSS (McKinley health center, 2005). Om die reden zijn tampons ook duurder in gebruik. Maar ook in aankoopprijs zijn ze duurder dan maandverband (ongeveer dubbel zo duur).

De consument heeft een zeer ruime keuze, waarbij het absorptievermogen en -snelheid, de dikte van het verband, de zijdelingse bescherming, het klevend vermogen aan het ondergoed, enz. bepalend zijn.

Voor de tampon gebruikende vrouw, wordt afwisseling met maandverband aanbevolen (Test-Aankoop, 1998). Maar ook de maandverband gebruikende vrouw zal wel eens een tampon willen gebruiken om te kunnen zwemmen of in functie van een douche of bad. Feit dat de tampons duurder in aankoop zijn, mag dus niet zomaar leiden tot het schrappen ervan uit het referentiebudget. Een half-en-half benadering lijkt ons de beste keuze om enige flexibiliteit te waarborgen en autonome keuzemogelijkheden te bieden.

De gemiddelde menstruatieperiode duurt tussen de vier en zeven dagen (Grégoire, L., 1997). In het budget wordt gerekend met 5 dagen. Een half-en-half benadering tussen maandverbanden en tampons leidt tot volgende minimale kwantiteiten: 15 tampons en 10 maandverbanden per cyclus. Omdat dit de resultaten zijn van de meest minimale berekeningen (tampon vervangen om de 4u en maandverband om de 6u) en omdat een menstruele cyclus 28 dagen telt (er moet dus gecorrigeerd worden naar de iets langere kalendermaanden), tellen we bij elk eentje extra per maand. We voorzien aldus 16 tampons en 11 maandverbanden per kalendermaand.

Vanaf welke leeftijd moet dit voorzien worden? Het tijdstip waarop bij meisjes de eerste menstruatie optreedt, wordt de menarche genoemd. Deze valt na de borstontwikkeling, de groeispurt en het ontstaan van schaamhaar. De leeftijd waarop dit gebeurt, is voor een groot deel erfelijk en situeert zich gewoonlijk voor de leeftijd van 15 jaar. Meisjes die steviger gebouwd zijn, menstrueren doorgaans wat vroeger. De timing van de menarche wordt dan ook in verband gebracht met het bereiken van een bepaald lichaamsgewicht. Gemakkelijkheidhalve opteren we in het budget voor de categorie 13-18 jarigen.

Voor ieder gezin wordt per kind ouder dan zes jaar een toiletzak voorzien voor de opberging van verzorgingsproducten en dergelijke bij vakanties en schooluitstapjes. Ook cosmetische producten kunnen het ganse jaar door in deze toiletzak opgeborgen worden.

MENU

Verzorging - korf

Make-up en cosmetica

Anticonceptiva

Handhygiene

Mondhygiene

Algemene hygiene

Ontharing